Mae Sot, Mae Sariang, Mae Hong Son en Soppong

Vandaag (26-02-2012) ook weer vroeg opgestaan, want de busreis naar Mae Sot stond op het programma. En ondanks de biertjes van de avond ervoor, fris en fruiting maar vooral ook OPTIJD opgestaan :D.
Onder het genot van hetzelfde ontbijt als de dag ervoor werd ik aangesproken door een Franse vrouw welke me een lift aanbood naar het busstation. Echt super aardig, en het scheelde mij weer 50 Baht :D. Aangekomen bij het busstation kwam ik het Zwiterse stel, welke ik de dag daarvoor ontmoet, weer tegen. Zij gingen ook naar Mae Sot. Toen we een kaartje wilde kopen bleken alle minivans naar Mae Sot vol te zitten.. Opzich vrij apart als je je bedenkt dat er een stuk of 8 bussen per dag redden, maargoed.. De oplossing was om de bus naar Tak te nemen en daar over te stappen op de bus naar Mae Sot. Qwa tijd en geld scheelde het niks, in totaal was deze route wel 1 hele Baht duurder dan de rechstreekse verbinding, en het duurde een half uurtje langer (3,5 in plaats van 3uur), en kan nu tenminste zeggen dat ik in Tak ben geweest :P. Dus het was op de Bergen in en richting Mae Sot, de rit was jammer genoeg niet veel bijzonders.
Aangekomen in Mae Sot hadden we afgesproken om ‘s avonds watt e gaan eten met elkaar. Toen eerst ingechecked in het Green Guest House (kamer koste 200 Baht), waar het personeel echt 3 woorden engels sprak.. De kamer was ook niet echt veel soeps, het matras had van die metalen veren (lag niet echt lekker), de wc zag er ook niet bepaald fris uit en ze hadden maar besloten om in het kleine wc hokje ook maar een douche op te hangen aan de muur…. Dus als ik wilde douchen, en een beetje normal onder de straal wilde staan, moest ik op de wc gaan zitten… Dus ik heb hier maar niet gedouched!!
Na even op dat heerlijke bed gelegen te hebben, ben ik de stad een beetje gaan verkennen. Was niet echt veel bijzonders, was ook een heel klein stadje/dorpje. Was der ook een van de weinige toeristen. Wel waren er een aantal “blanken” die in de omgeving werkten. Gelukkig was er markt dis daar maar een beetje overheen gelopen. Hier waren ook veel Birmezen (Mae Sot ligt aan de grens met Birma), de Birmeese vrouwen waren wel heel makkelijk te herkennen aan de rare “smienk” op hun gezicht. Dit dient als znnebrand, maar wordt voornamelijk gebruikt al seen soort “make-up”. Moet zegen dat het best apart is om als enige blanken over zo’n markt te lopen. Moest gelijk denken aan die ene keer in Ethiopie toen we met een mannetje of 20 blanken over de markt liepen, waar echt iedereen je aankeek. Het enige verschil was date r nu geen bewaking mee kwam lopen. Moet zeggen dat de markten qwa grootte totaal niet te vergelijken zijn, dit was meer vergelijkbaar met ‘e’en hal in de zwarte markt.
Vervolgens wat papieren en mijn HDD opgehaald in het guest house, want na het eten wilde ik jullie weer een stukje sturen (Bangkok II + Ayutthaya en Sukhothai). Na een gezellig diner te hebben genuttigd met het Zwiterse stel (lasagna en pizza :P) was het snel naar het internet caf’e want deze ging alweer om 22:00uur dicht.. Dus het was snel even de geschreven A4’tjes overtypen en toen was de tijd alweer om, dus de foto;s moesten maar een andere keer overgezet worden..
(27-02-2012) Dit was alweer de derde dag oprij vroeg opstaan en nu voor de op papier 6 uur duurende busreis naar Mae Sariang. Had de dag ervoor nog even de vertrek tijden opgevraagd en toen kwam ik erachter dat ik in een grote Tuk-Tuk naar Mae Sariang moest reizen, dus ik vreesde al voor het ergste.
Toen de bus eenmaal onderweg was bleek het “busje” als een soort lokaal pendelbusje te fungeren. Mensen sprongen op een af, vooral moeders met kleine kinderen en er werd van alles meegenomen van complete pannesetten tot kippen. Vooral die gezichten van die kleine kinderen waren onbeschrijvelijk (volgens mij hadden ze nog nooit een blanke gezien). Maar het allermooiste van de reis waren de uitzichten onderweg van de berggebieden, echt onbeschrijvelijk mooi!!. Daardoor had ik ook gelijk besloten dat ik hier een trekking wilde gaan doen. Dit gebeid wordt trouwens ook door de Lonely Planet als een van de gebieden in Thailand om een trekking te doen. Dus 2 perfecte redenen leek me :D. Na een kleine zeven en een half uur onderweg geweest te zijn, en nog steeds onder de indruk van het mooie gebied, eindelijk aangekomen in Mae Sariang.
Eerst ingechecked bij het Riverside Guest House, welk ik onderweg had geboekt. De kamer koste me 200 Baht/nacht maar zag er goed uit, alleen het bed was een beetje hard.Tas neer gegooid en de Lonely Planet erbij gepakt om te kijken waar de organisaties zaten om een tour te boeken. Ik was als eerste naar Salawin Tour and Trekking geweest. De gids had de volgende dag een 1 dag-tour waarbij ik me kon aansluiten, waar ik wat Karen villages en watervallen te zien zou krijgen. In eerste instantie was mijn plan om een meerdagse trip te maken, en ik twijfelde ook een beetje over de gids, dus besloot eerst verder te kijken. Toen kwam ik uit bij een gids genaamd Piak (www.piaktourguide-media.officelive.com). (Het mooie van Piak zijn insteek is dat hij de mensen die we tijdens de tocht gingen bezoeken ook wat in ruil daarvoor teruggaf in de vorm van geld en eten. Dus de mensen in de villages profiteerden er ook van, wat lang niet bij elke organisatie het geval is.) Piak had nog geen programma had voor de komende dagen maar het ook totaal geen probleem vond dat ik alleen was. Nadat we een tijdje gepraat hadden(hij sprak echt goed engels) besloten om een 2-daagse trip te maken door de bergen, 2 Karen villages te bezoeken, een overnachting in ‘e’en van de villages en een waterval te bezichtigen. Dit alles voor 2000 Baht. Toen snel wat gegeten en mijn tas ingepakt voor de tocht.
De volgende ochtend (28-02-2012)kwam ik om 08:30uur bij hem aan, we hebben eerst een traditineel Karen ontbijt in zijn tuin gegeten voordat we met een locale bus naar ons vertrekpunt reden.
Gelijk vanaf het begin waren we weer in de mooie natuur, die nog op mijn netvlies stond van de busrit. Na een lange tijd gelopen te hebben kwamen we aan bij een jonge man die op een kleine stukje land rijst verbouwde. Piak begroette hem en gaf hem wat te eten. Vervolgens hebben we met z’n drieen even zitten praten in zijn rusthuttje (een klein houten huisje op palen, gebouwd volgens traditioneel Karen style) Na een tijdje verder gelopente hebben en onderweg ook gezellig aan het kletsen waren kwamen we aan het bij grotere landbouw werk. Hier ook met de mensen gepraat in hun rusthuisje onder het genot van de lunch. Kreeg ook nog Karen-thee aangeboden. Was wel lekker maar niets bijzonders.. In dit rusthuisje hebben we gewacht tot 2uur tot de ergste hitte achter de rug was en zijn toen naar een volgens huisje gelopen waar ik mocht meehelpen met rijstplanten te planten met de “boeren”vrouwtjes. Was echt een mooie ervaring, en voor beide trouwens want de vrouwtjes geloofde omdat ik had geholpen ze een geode oogst zouden krijgen welke veel zal opleveren (omdat ik zo groot was). Toen ik eenmaal een foto wilde maken van deze hard werkende vrouwtjes begaf mijn geheugenkaatje het………………. Dus ik vreesde al voor het ergste aangezien alle foto;s van Ayutthaya, Sukhothai, Mae Sot en Mae Sariang er allemaal opstonden. Gelukkig was ik dit snel vergeten door al het moois en bijzondersom me heen.
Na wat nieuwe werkervaring opgedaan te hebben zijn we naar het eerste village gelopen. Het beeld wat me het meest is bijgebleven va ndit bezoek waren de omatjes met een vergroeide rug. Hun rug was door het zware werk op het land helemaal naar de klote geholpen, waardoor ze in een hoek van 90graden lopen in plaats van rechtop. In dit village liep het eten ook gewoon rond :D, de varkens en kippen liepen vrolijk vrij rond.
Na weer een stuk gelopen te hebben kwamen we aan bij het village waar we ook gingen overnachten. Dit bleek toe nook het village te zijn waar de gids oorspronkelijk vandaan kwam. Na iedereen begroet te hebben gingen we naar zijn huis om het diner voor te bereiden, waarbij ik mocht helpen. Gedurende de voorbereiding van het diner kwamen er steeds meer mensen binnenlopen. Eerst zijn oom, daarna 2 goede vrienden en als laatste kwam zelfs het dorpshoofd meeeten. Onder het eten werd er natuurlijk ook de nodige lokaal gebrouwen whiskey gedronken :D was niet echt mijn drankje, er zat namelijk een veel te sterke smaak aan. Na een echt onvergetelijke avond te hebben beleefd lekker in mijn bedje gaan liggen zodat ik genoeg rust had om er de volgende dag weer tegenaan te kunnen.
De volgende ochtend (29-02-2012) 08:00uur eerst lekker met zijn vieren ontbeten en vervolgens was het plan om met de bus een stukje verder te rijden om daar een ronde te maken en weer wat boeren, villages en een waterval te bezichtigen. Onderweg naar de bus kwamen we een groep mannen tegen die een huis aan het bouwen waren. Na wat gepraat te hebben voregen ze of ik mee wilde helpen wat ik helemaal te gek vond :D. Het huis dat ze aan het bouwen waren was wel “moderner” dan de traditionele huizen. Dit huis had namelijk in plaats van een houten foundering betonnen palen. Deze palen tilde we met z’n 8e op door 4 motorbandenom de paal te doen en vervolgens met behulp van 4 stokken konden we de paal optillen en verplaatsen. De palen werden vervolgenswaterpas, opgelijke hoogte met elkaar en natuurlijk op de juiste positive ten opzichte van elkaar geplaatst moesten worden. Was echt mooi om te zien dat ze dit deden met behulp van een paar gespannen touwtjes, een loodlijntje en de wet van communicerende vaten. Echt een wereldervaring om hier een kleine bijdrage aan geleverd te mogen hebben.
In de middag zijnwe snel op een scooter gesprongen en nog naar de waterval gereden. De “weg” naar de top was nog een behoorlijk zwaar klimmen, ook omdat het ongeveer op het heetst van de dag was leek het wel. Maar de klim was het meer dan waard. Op de terugweg even lekker een ijsje gegeten en had ik wat drinken gekocht voor de harde werkers, om ze te bedanken, wat ze zeer waardeerden. Toen was het alweer bijna 16:00uuren het was het helaas tijd om de bus terug te pakken, welke alleen niet kwam opdagen. Dus eerst een lift gehad van de huzenbouwers naar de vlgende halte, nog steeds geen bus, kwam er gelukkig een neef van hem langsrijden welke ons naar de stad had gebracht, en bij het busstation had afgezet. Hier hebben we nog even gezellig met zijn 2e een biertje gedronken en heb ik hem heel erg bedankt voor de mooie trip. Toen kreeg ik de vraag van hem of het me wat leek om de volgende ochtend voordat ik naar Mae Hong Son zou reizen eerst nog een fietstocht rond de stad te doen. We hadden de volgende dag om 08:00uur bij hem afgesproken.
Na aangekomen te zijn in het guest house ben ik eerst even lekker gaan douchen en vervolgens leijk naar ee ninternet caf’e gelopen om mijn geheugenkaartje te controlleren van mijn camera. Deze is dus gecrashed… en ben alle foto’s kwijt…… Dit heeft toch wel een beetje mijn geode gevoel van de dag verpest… Maarja gelukkig lopen de ruines niet weg, zal ik maar denken..
Ga nu lekker slapen en hopelijk morgen eerst nog even een fietstoch maken voordat ik naar Mae Hong Son afreis.
(01-03-2012) Vanochtend werd ik opgewekt wakker en was klaar voor de fietstocht. Toen ik aankwam bij zijn winkel, was hij er niet en besloot ik maar te wachten (de bus ging immers toch pas om 12;30uur). Na een kleine 10 minuten kwam Piak aanfietsen met het ontbijt, wat we eerst even lekker hebben opgegeten :D. Vervolgens wilde we een fiets voor mij gaan huren, maar alle winkels waren nog dicht… Toen had ik nog wat tips van hem gekregen voor trekkingstochten in Mae Hong Son en Soppong. Om 10:00uur waren de winkels eindelijk open en hebben we nog gezellig een stukje gefietst.
(01-03-2012) Vandaag staat de eventele fietstocht met Piak voor de ochtend en de busrit naar Mae Hong Son op het programma. Aangezien de laatste bus om 12:30uur vertrekt ging het wekkertje ook weer vroeg, maar moet zeggen dat ik er nu wel aan gewend ben. Al helpt de kou in de ochtend wel nmet opstaan, leuk die bergen...
Toen ik om 08:15uur bij Piak aankwam was hij er niet, maar de deur stond open dus ik besloot maar te wachten. 10min later kwma hij aangefietst met een heerlijk ontbijt :D. Na de afgelopen 2 dagen te hebben geevalueerd en fietsen wilde gaan huren bleken de winkels die fietsen verhuurde pas om 10:00uur open te gaan.. In de tussentijd een aantal tips van hem gehad voor tochten en bezienswaardigheden in Mae Hong Son en Soppong, de volgende 2 steden/dorpen op mijn lijstje. Waaronder een 2-daagse tocht door de bergen in Soppong met een lokaal iemand uit een Karen village. Piak had wel aangegeven dat hij maar een paar woorden engels sprak, dus geen verhalen moest verwachten maar mooie views. Wel een risicotje dus maar wel een apparte ervaring dacht ik. Was in ieder geval heel blij met zijn tips. Toen het eenmaal 10:00uur was geowrden hebben we voor mij een fiets gehuurd en lekker een stukje gefietst. Onderweg gestopt bij een tempel, een plek waar mensen les kregen in hoe ze een bezem moesten maken en bij wat andere mensen, gewoon om even een kort praatje te maken. De fietstocht was vppra; weer heel gezellig (had ook niets anders verwacht) en hoefde hem er niets voor te betalen. Heb hem aan het eind wel een lekkere fooi gegeven voor de geweldig tijd!!
Toen ik op het busstation zat te wachten kwam hij me nog wat sinasappels brengen voor onderweg :D. Na een klein uurtje op de bus naar Mae Hong Son (95 Baht) gewacht te hebben, OV he niets anders dan in Nederland..., kon ik 4uur opp mijn gat zitten. Aangekomen in Mae Hong Son even gekeken waar het guest house was wat Piak voor me had gereserveerd. Aangezien het een eindje lopen was waar ik echt geen zin in had de Tuk-Tuk ingesprongen en naar het Friend House (200 Baht/nacht) gereden. Daar aangkomen de kamer even bekeken, zag er goed uit de gedeelde douche en wc iets minder maar er was in ieder geval warm water :D. Het water in de bergen is namelijk echt koud, dus warm water is hier wel lekker. Spullen in de kamer gegooid en een rondje gaan lopen in de stad. Het eerste wat me opviel was de weerspiegeling van Wat Jong Klang in het Nong Jong Kham meer, voor de rest op het eerst oog niet veel bijzonderes. Had ook gelezen dat de meerste bezienswaardigheden buiten de stad lagen (long neck village, fish cave, hot springs). Toen was het alweer tijd om te eten :D (uurtje of 20:00) en een restaurant gevonden heerlijk!!, dit is dat ook het enige restaurant waarik gegeten heb :D, grootte porties en Thais en Westers eten.
De volgende dag (02-03-2012) na een heerlijk ontbijt een scooter gehuurd. Had alleen nog nooit op brommer/scooter gereden, maar was het gewoon fietsen zonder te hoeven trappen en je gaat een stuk harder, die dingen konden gewoon iets van 80km/uur :P. Had besloten om als eerste naar de Fish Cave te gaan, klein half uurtje rijden. Dit was een dikke tegenvaller en er was helemaal geen cave.. en niet veel bijzonders te zien behalve een helevoel vol gevreten karpers van een kleine 60cm. Toen ik de middag de meeste tempels in Mae Hong Son bezocht, namelijk (in bezochte volgorde):
• Wat jong Klang
• Wat Jong Kham
• Wat Hua Wiang
• Wat Phra that Doi Kong Mu
• Wat Phra Non
Moet wel zeggen dat ik de tempels niet zo mooi vond in vergelijing met wat ik tot nu toe gezien heb, maar misschien kwam dat door de birmeese bouwstijl.
Onbewust het beste voor het laatst bewaard :D het mooie van deze tempel was de lange trap die de berg op ging met een maar mooie beelden erlangs. Trap niet helemaal gevolgd tot de top, was me halverwege iets te lang en het werd al donker en dus tijd voor eten!! Na het eten naar de Night Market gegaan en een super vet houten beeld gezien, was alleen een beetje duur.. namelijk €300.. en ook nog veel meer mooie houtsnijwerken gezien. Moet alleen eerst maar een bij een post office vragen wat het kost om die dingen te verzenden naar Nederland, want volgens die Zwiterrs die ik in Sukhothai had ontmoet kost het een vermogen... Op de markt wel nog een birmees briefje van 20 gekocht, waar hetzelfde beeld op afgebeeld stand als aan het begin va nd e trap van Wat Phra Non.
De volgende dag (03-03-2012) op de scooter gesprongen en naar een longneck village gereden wat de volgende domper bleek te zijn.. en als klap op de vuurpijl moest ik eerst nog 250 Baht entree betalen.. Het dorp was niets meer dan een paar kraampjes en een paar vrouwen met een paar ringen om hun uitgerekte nek. Eerst weer teruggereden naar Mae Hong Son voor lunch en daarna mijn zwembroek aangetrokken en naar de Hot Springs gereden. Hier stond de derde domper op me te wachten... De plek was bijna helemaal verlaten er was alleen een mannetje die de planten onderhield en voor de rest niemand.. Alle baden waren niet beschikbaar omdat de leiding er naartoe stuk was, als dat oude mannetje die leiding nou eens gin maken in plaats van de platen water geven... Van het oude mannete nog wel een handdoek gekregen, en hij wees me op een klein zijstroompje waar ik in kon liggen. Was echt heerlijk, totdat er een paar grote steekvliegen langs kwamen... Na een paar liter bloed te hebben verloren, die gekke beestn prikten echt goed door..., werd ik er echt helemaal gek van en besloot ik een massage te nemen. Het vrouwtje dat een half uur daarvoor nog iemand aan het masseren was, was natuurlijk naar huis gegaan (kon er ook nog wel bij..) dus toen maar een heerlijke ice tea lemon gehaald bij het kraampje bij de ingang van de Hot Springs. Heel leuk met de eigenaar zitten praten, handen en voeten werk :P. Ondertussen was er nog een Duits stel (+/- mijn leeftijd) aan komen rijden welke dezelfde domper stond te wachten. Na even lekker gekletst te hebben maar weer besloten terug te gaan naar het guest house.
Na het eten nog een tijdje zitten praten met een man (+/- 50) uit Nederland. Toen het een uutje of 23:00uur was toch aar besloten om naar bed te gaan.
De volgende dag (04-03-2012) wilde ik de bus van 10:L30uurr naar Soppong pakken. Had ik daarvoor nog tijd om mijn tas in te pakken en te ontbijten, het was tenslotte een kort rittje, 2uur. Eenmaal aangekomen op het busstation bleek de bus van 10:30uur niet te rijden en de volgende ging pas om 12:30uur, dat werd dus 2uur wachten.. Gelukkig kwam er op gegeven moment een minivan aanrijden die ook in Soppong stopte, dus maar besloten om die te pakken, scheelde weer een half uurtje wachten. De minivan koste wel 100 Baht meer, maar was het wachten zat en het is omgerekend maar €2,50, dus BOEIE!!
Eenmaal aangekomen in Soppong een mooi guest house uitgezocht namelijk het Little Eden Gueset House (350 Baht/nacht). Met een ondiep zwembad een een klein bungelowtje als kamer. Dus voor de begrippen van de afgelopen 2 weken lekker luxe :D. Mede ook gekoze omdat er in Soppong voor de rest niets te doen was.. De reden dat ik hierheen wilde waren de grotten en dan de eventuele tour met de lokale man.
Nadat ik had ingecheckt mijn shirt uitgetrokken en lekker om het ligbed bi het zwembad gaan liggen :D. Vervolgens Piak gebeld om te kijken of de tour door kon gaan, en dat kon dus was benieuwd. Die avond even door het dorpje gelopen (1 hele straat) en vroeg naar bed gegaan, na een heerlijk hete douche :D.
Had de volgende dag (05-03-2012) met de “gids” om half 11 afgesproken bij de ingang van de grotten. Moest voor de toer door de grotten nog een andere gids huren met een lamp om de grotten in te mogen voor 550 Baht. Per gids mochten er max. 3 mensen mee voor dat bedrag dus de lokale gids kon gezellg mee. De grotten waren echt mooi, veel stalagtieten met mieten maar ook heel veel karpers en vleermuizen (er had ook nog een vleermuis op mijn mouw gescheten, kut beest...)
Na de grotten met de “gids” een mooie maar korte wandeling gemaakt door de bergen naar zijn dorp (Karen village), waar ik die nacht zou gaan slapen. Aangekomen bij zijn huis had hij een bedje voor me gemaakt, maar was daarna opeens weg.... Dus toen maar besloten zelf een beetje door het dorp te lopen toen zij zoon achter me aan gerend kwam. Hij heeft me vervolgens een beetje heeft rondgeleid en zoveel mogelijk probeerde te vertellen in het engels (was niet echt veel, maar in tegenstelling tot zijn vader probeerde hij het tenminste). Het jammere was wel dat iedereen waarbij we even stopte gelijk alle zelfgemaakt troep ui de kast haalde om het mijn te proberen aan te smeren, maar tervergeefs!!. Ook nog even gevoetbald met een paar kinderen op het lokale schoolplein. Weer aangekomen bij het hui svan de “gids” schreeuwden de vakersn het uit van de honger, was wel cool om te zien. Na een vroeg diner (+/- 17:00uur) werd ik weer aan mijn lot overgelaten in een dorp waar niemand engels sprak... Toen de “gids” opeens zei dat hij whiskey ging drinken bij de buren, dus besloot maar mee te gaan. Na een paar glazen whiskey en een paar uur thaise tv gekeken te hebben naar bed gegaan..
De volgende ochtend (06-03-2012) was het plan om rond 10:00uur een lange tocht door de bergen te maken en ergens in de middag terug te keren bij de scooter. Welke geparkeerd stond bij de ingang van de caves. De “gids” dacht er toch iets anders over denk want om +/- 12:00uur waren we alweer bij de ingang van de caves aangekomen en na een lunch genuttigd te hebben deelde hij me mee dat de toer over was en of ik even 1000 Baht aan hem wilde betalen...Heb hem beleefd 300 Baht gegeven en gezegd dat hij niet meer kreeg. Dat vond hij niet zo leuk en ging Piak bellen, wat mij niet veel kon schelen. Uiteindelij heb ik Piak uitgelegd hoe het zat en hij gaf me helemaal gelijk. Toen Paik en ik dit hadden besproken in zijn tuin had hij me medegedeeld dat 400 Baht een mooie prijs was gezien de omstandigheden. Piak had de gids uitgelegd hoe ik erover dacht, en dat het bedrag wat hij vroeg echt negers op sloeg. Toen maar veel eerder als gepland naar het guest house teruggekeerd met de reminder DIT DOEN WE NOOIT MEER !!!! Na d scooter terug gebracht te hebben weer even lekker bij het zwembad gaan liggen en na een heerlijk diner dit stuk geschreven op papier, de comp in het guest house was namelijk stuk...
Morgen van plan de bus te pakker naar Pai om 10:30uur. Pia is een echte backppackers stad schijnt dus ben benieuwd!!