Birma Deel 1

01-11-2012

Deze dag was het dan zover, we gingen naar Birma!!

Nadat we om even over 3:00 in de ochtend waren opgestaan, hadden we nog even snel gedoucht en de laatste dingetje in de tassen gedaan. De taxi die ons op haalde was een paar minuutjes te laat… en dat met het idee dat je geen telefoonnummer van die kerel hebt was iets minder maar gelukkig kwam hij uiteindelijk wel!! Het was ongeveer een half uurtje rijden naar het kleine vliegveld van Bangkok, Dom Mueang. Nadat we daar waren aangekomen en de bagage hadden ingecheckt was het maar wachten tot 7:15 voordat het vliegtuig vertrok. Eerst hadden we nog even een klein ontbijtje gehaald bij de Mc Donald’s en de rest van de tijd maar zitten wachten bij de gate.

Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten kon ik toch wel merken dat K’e aardig zenuwachtig begon te worden. Wat later met het opstijgen helemaal goed te merken was, maar toen het toestel eenmaal in de lucht was ging het allemaal goed.

Na een uur en een kwartier vliegen waren we in Yangon aangekomen!! Hier waren we alleen wel tegen een groot probleem aangelopen…. Toen we door de douane wilde gaan liet ik K’e eerst gaan, dit duurde allemaal wat langer dan bij de andere mensen en de ambtenaren waren wat met elkaar aan het overleggen, maar later kreeg ze een stempel en was ik aan de beurt. Bij mij ging alles vrij vlotjes, maar toen ik daarna in het paspoort van K’e keek zag ik dat ze een stempel had gekregen voor 2 weken…. Dus ik naar de douane beambte om te vragen hoe dat zat. Ze hadden ons bij de ambassade in Bangkok namelijk verteld dat K’e geen visum nodig had voor de tijd dat we in Birma zouden verblijven. Maar de beambte hier vertelde me dus gewoon dat ze het in Bangkok bij het verkeerde einde hadden en dat er nu niets meer aan gedaan kon worden. Wel vertelde hij me dat overstay geen probleem was, maar dat er alleen een boete van 3dollar per dag betaald moet worden aan het einde van de trip. Dit stelde me gelukkig wel grotendeels gerust, want ik zag de bui al hangen….

Later hadden we onze rugzakken opgehaald en in de taxi gesprongen en naar het guest house gereden.. Het guest house dat ik in gedachte had was vol… dus we moest helaas naar een andere, het guest house May Fair Inn. De kamer in dit guest house was ok, maar ik merkte al wel gelijk dat je hier in Birma niet veel kwaliteit krijgt voor je geld. Ik moest namelijk 25dollar betalen voor de kamer en kan nou niet zeggen dat dat het waard was.. Maargoed ik dacht het is maar voor 1 nachtje en als ik de taxi chauffeur mocht geloven waren de andere kamers waar hij me heen kon brengen minstens 30dollar dus ik vond het wel best.

Nadat we onze tassen hadden neer geploft waren we naar de bank gegaan om geld te wisselen. /dit ging zeer soepeltjes, maar kon wel gelijk merken dat ze echte muggenzifters zijn wat betreft de dollar biljetten. Gelukkig had ik allemaal nieuwe briefjes dus voor mij was dat geen probleem. Wel wilde ik een biljet van 10dollar wisselen omdat deze er niet goed uitzag, waar ze gelukkig geen probleem van maakte, maar ik kreeg er wel een lagere wisselkoers voor omdat het een klein briefje was…

Maargoed toen het geld eenmaal geregeld was hadden we een busticket gekocht voor de volgende dag om naar Kinpun te reizen om daar de “Golden Rock” te bezichtigen. We hadden een ticket gekocht voor een aircon bus van goede kwaliteit kon het vrouwtje ons vertellen van het loket met het zeer gebrekkige engels dat ze sprak. Maargoed we hadden een ticket en konden terug naar de kamer.

Voordat we de bustickets hadden gekocht hadden we nog ergens wat gegeten op de straat. Dit was ons eerste Birmese maaltijd, kan nou niet echt zeggen dat i er erg van onder de indruk was.. En moet zeggen dat ik het in vergelijking met Thailand ook best duur vond voor de hoeveelheid die we kregen.

De rest van de dag hebben we eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Voor het diner zijn we naar een restaurantje gegaan waar ze thais eten hadden om maar goed aan het Birmese voedsel te wennen :P

02-11-2012

Nadat we redelijk betijds waren opgestaan hadden we uitgecheckt bij het hotel en met de “taxi” naar het busstation gereden, wat gewoon dik driekwartier duurde… Maarja wat wil je met een nog oudere auto dan ik heb en de gemiddelde snelheid niet hoger zal zijn geweest dan 50km/h… En voor die gare bak moest ik ook nog gewoon 8euro betalen..

Eenmaal aangekomen op het busstation kon je ook wel weer merken dat Birma vergeleken met de andere landen waar ik ben geweest echt nog een onder ontwikkeld land is.. Het zag er echt niet uit, een grote chaos van van alles. Ook de mensen zelf zijn in hun doen en laten heel anders. Hier roggelen ze gewoon vrolijk een dikke snotroggel op de grond alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, ook het afval word overal neergepleurd en het kan niemand wat schelen..

Toen de bus eenmaal was aangekomen, hadden K’e en ik al gauw door dat het vrouwtje wat ons de vorige dag de ticket had verkocht een mooi verkoopspraatje had gehouden… De bus had namelijk een ARKO i.p.v. een AIRCO… en zag er nou niet echt bepaald goed uit… Maargoed nadat we ingestapt waren en na een hobbelige en onprettige rit met zeer mooie landschappen onderweg (wat de rit nog verdraagzaam maakte :P klein beetje overdreven haha het viel opzich wel mee met hoe dramatisch het was alleen leek het totaal niet op het plaatje van de bus die het vrouwtje ons heeft laten zien).

Eenmaal aangekomen in Kinpun stopte de bus pal voor het guest house dat ik had uitgekozen dus dat was perfect. Ook stond er al iemand van het personeel te wachten voor nieuwe klanten dus die kon mooi de tas van K’e tillen toen we naar de receptie liepen. Nadat hij ons de kamer had laten zien zag het er allemaal goed uit en hadden we bij het Sea Sar Hotel een kamer voor 20dollar per nacht.

Later toen we op de kamer aan het bijkomen waren van de relaxte rit bleken er toch wel wat mankementen te zijn aan de kamer.. De aircon was bij lange na niet krachtig genoeg om de grote kamer te koelen wat inhield dat het na anderhalf uur nog steeds warm was in de kamer… Ook de koelkast was warm, en er kwam een pisstraatje uit de douche… Dus toen we Kinpun gingen verkennen zou het personeel de problemen oplossen.

Kinpun is een zeer klein plaatsje en erg leuk om even doorheen gelopen te hebben. Het is er allemaal zeer primitief wat betreft de huizen enz. maar dat heeft echt wel zijn charmes. De mensen zijn allemaal heel blij om je te zien wat inhoud dat je de hele tijd hallo aan het zeggen bent :P. Nadat we een klein uurtje hadden rondgelopen en weer wat Birmees eten naar binnen hadden geschoven waren we terug gegaan naar de kamer om te kijken hoe het ervoor stond. Alles was nog precies hetzelfde als daarvoor dus na met de manager gesproken te hebben hadden we een duurdere kamer voor dezelfde prijs gekregen en de tweede nacht kregen we nog een extra korting van 2dollar. In deze kamer was de aircon ook niet super maar in ieder geval wel beter als die andere en we hadden er nog een fan bij gekregen die eigenlijk voor de meeste verkoeling zorgde.

De rest van de dag hebben we eigenlijk niet veel bijzonders gedaan, wel hadden we nog even geïnformeerd hoe we de volgde dg bij de “Golden Rock” konden komen en voordat we gingen slapen hadden we nog even het laatste deel van Harry Potter gekeken.

03-11-2012
Deze dag stond de Golden Rock op het programma. Nadat we redelijk betijds waren opgestaan hadden we even wat gegeten voordat we naar de busstop gingen. Bij de busstop aangekomen, die praktisch naar het hotel lag, kwamen we er al snel achter dat het vrij gezellig ging worden het ritje. De “bus” naar de Golden Rock was namelijk een pick-up truck met een laadbak waar een paar houten planken in waren gelegd om op te zitten en dat was het. Het mooiste was nog dat de chauffeur wachtte totdat er iemand mee bij kom voordat hij vertrek. Uiteindelijk zaten er denk wel 40 mensen in de truck, en tijdens het rijden hield hij er volgens mij nou niet echt rekening mee dat er zoveel mensen in zijn truck zaten want af en toe werden we lekker door elkaar geschud.

Eenmaal bij de stop voor de golden rock aangekomen stond om nog een aardig klim te wachten op ook daadwerkelijk bij de golden rock te komen. Denk dat we zeker wel 45minuten onderweg waren om er te komen, en echt heel erg makkelijk lopen was het ook niet, dus we kwamen lekker bezweet aan. Toen we de top hadden bereikt moesten we eerst een entreefee betalen van 6dollar pp…. Wat echt belachelijk duur was, maarja je moet wat als je wat wilt zien. Het mooiste was nog dat de man helemaal niets had gezegd over een dresscode die er gelde dus toen we bij de echte entree aankwamen werden voor een leuke verassing gesteld dat K;e een lange broek of jurk aanmoest omdat de korte broek van haar niet geaccepteerd werd. Gelukkig konden we ergens een jurk/doek lenen waardoor ze wel naar binnen kon. Had anders denk goed kwaad geworden op die kerel die de tickets verkocht, want dat is wel zo netjes om dat even te melden.. Eenmaal bij de golden rock aangekomen zagen we zeer veel Birmese mensen en vrij weinig toeristen. De golden rock zelf was mooi om te zien. Had er nog wat goud kleurige stukjes papier tegen aangeplakt voor goed geluk. In de chedi op de golden rok zit namelijk een haar van de Buddha, vandaar dat hier ook zoveel Birmese mensen komen. K’e mocht dit alleen niet doen omdat zij niet dichter bij de rots kon komen dan een 5m afstand. Na de nodige foto’s genomen te hebben en een tijdje te hebben rond gekeken wilde we weer terug gaan. Bij de entree eerst weer even netjes de jurk teruggegeven en toen zagen we een pick-up truck staan met een hoop Birmese mensen erin die naar beneden ging. Dus wij dachten na die klim omhoog, dat hadden we wel eens eerder mogen zeggen. Maar toen we in wilde stappen werden we al snel tegen gehouden… de truck was namelijk alleen voor Birmese mensen… en dan zeggen ze dat wij racisten zijn… nou hier in Azië zijn ze daar ook goed in hoor. Dus ja toen werd het dus toch maar lopen naar beneden. Ongemerkt hadden we de natuur wandeling naar beneden overgeslagen en waren eigenlijk zo beneden, toen waren we daar in een pick-up truck gestapt waar we wel in mochten om weer terug te gaan naar de kamer.

Toen we eenmaal weer terug waren in de kamer was het al aardig laat, en hebben de rets van de dag eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Wel hadden we aan de manager gevraagd of hij voor ons kaartjes voor de bus kon regelen om de volgende dag naar Mawlamyine te reizen.

04-11-2012
Deze dag stond de busreis naar Mawlamyine op het programma. De bus vertrok om 10:00uur dus we konden eerst nog even uitslapen, eten en de tas inpakken voordat de bus vertrok. De bus vertrok ook weer pal voor het guest house dus dat was echt ideaal.

Een kleine 6uur later waren we aangekomen in Mawlamyine, waar we eerst een kamer hadden gezocht. In de Lonely Planet had ik een guest house gevonden die voor een redelijke prijs een kamer moest hebben. Toen we daar eenmaal aankwamen waren alle “luxere” kamer al beet dus moesten we ‘e’en nacht in een kleine kamer slapen met alleen en fan en een gedeelde badkamer die 2 etages lager was… en alnog moest ik voor zo’n prut kamer 12dollar betalen… maargoed de kamer toch maar genomen en nadat we hadden ondervonden dat de kamer toch wel erg warm was waren we wat verkoeling gana zoeken bij de rivier. Na een tijdje langs de rivier te hebben gelopen en de stad een beetje verkend te hebben moet ik zeggen dat ik het er wel beter uit vond zien dan in Yangon. Mawlamyine is namelijk ook een grotere stad. Het zag er schoner uit maar ook hier kan je zien dat het allemaal nog heel erg onder ontwikkeld is. Wat we later ook wel merkte in het guest house waar ’s avonds de elektriciteit regelmatig uitviel voor een kleine periode. Voordat we gingen slapen had ik nog wel even geïnformeerd over een tour naar het Bilu Kyan Island. Deze tour kon gelukkig voor de volgende dag gelijk geboekt worden, omdat er achteraf al een groep was die de tour ook had geboekt.

05-11-2012
Nadat we redelijk betiijds waren opgestaan hadden we eerst aan de manager gevraagd of er al een andere kamer beschikbaar was. De kamer was met alleen de fan namelijk veel te warm en dat de badkamer 2 verdiepingen lager was, was nou ook niet echt een succes. Gelukkig was er een kamer vrij gekomen maar volgens de man moesten we wel snel zijn omdat er nog meer gegadigden waren aan wie de kamer ook al was toegezegd…. Lekker geregeld dus maar niet heus.. Dat was iets dat je in dit guest house wel goed kon merken dat het gerund werd door een paar oude mannetjes… Ze zijn soms behoorlijk vergeetachtig. De avond daarvoor waren ze onze sleutel ook al kwijt geraakt… Gelukkig dat ik ook een slot op de deur had gedaan en al mijn waardevolle spullen in mijn kleine rugzak bij me had… Maargoed dus van kamer gewisseld, en we hadden nu een airco en een eigen badkamer voor 20dollar… Ik blijf me over de prijzen verbazen die ze hier voor een kamer vragen… De kamer is het in vergelijking met wat je in Thailand, Laos en Maleisie voor hetzelfde geld krijgt echt niet waard… en dat is dus ook echt iets wat zal moeten veranderen hier in Birma denk ik als ze meer toeristen willen lokken naar hun land..

Nadat we de kamer hadden gewisseld en hadden gegeten waren we klaar voor de toer over Bilu Kyan Island. De tour begon bij de rivier over waar we op de pond stapte. De pond zat echt helemaal vol met mensen die bergen van vanalles bij zich hadden en die op de pond hun ontbijtje naar binnen aan het werken waren. Wij zaten gezellig naast de motor van de pond… Na een kleine half uurtje op de pnd te hebben gezeten waren we aangekomen op het eiland. Hier waren we een tuk-tuk ingestapt, waar een Duits stelletje in het begin in onze ogen mazzel had omdat zij verder vervoerd met paard en wagen bleek later toen ze over moesten stappen op een scooter met kar en vol in de zon zaten dat wij in onze kleine pick-up truck met 6 mensen het zo slecht nog niet hadden.

Als eerst hadden we een rubber plantage bezocht waar ze elastiekjes maakte. Het was wel interessant om te zien hoe simpel dit gaat maar de informatie die de man hier over te vertellen had was echt minimaal en na een kleine 15minuten zaten we alweer in de pick-up om naar het volgende punt te rijden. Onderweg zagen we mooie landschappen, veel palmbomen en rijstvelden. Het tweede punt waar we gestopt waren was een zaakje waar ze wandelstokken maakte van hout. Hier werd alleen niet gewerkt, dus het was uiteindelijk meer een winkeltje dat we bezochten, wel werd de werkplek nog even laten zien met alle halffabrikaten die daar lagen. Nadat we weer in de pick-up waren gestapt waren we voor een korte tijd gestopt om even wat te eten, waarna we naar de volgende winkel waren gereden waar ze zelf gemaakte pijpen en pennen van hout verkochten. Het enige interessante aan deze stop was dat her veel huizen stonden wat nog wel leuk was om te zien. Daarna was het alweer tijd om teug te gaan om de laatste pond terug te pakken. De ritten on de pick-up waren erg lang dus daar gng veel tijd aan verloren, maar moet wel zeggen dat dat ook wel het mooiste was aan de hele tour dus achteraf vond ik dat niet zo erg. Mar als ik er zo op terug denk, was het nou niet echt de moeite waard, het was leuk om het eiland gezien te hebben maar meer ook niet.

06-11-2012
Deze dag eerst even een kleine beetje uitgeslapen voor de aan onze temple dag begonnen. Voor het eten eerst even bij de receptie gevraagd wat de beste manier was om de temples te bezoeken die we wilde zien. Het bleek al snel dat de temples vrij ver uit elkaar lagen en dat de bijzondere bezienswaardigheden toch wel een eindje buiten de stad lagen. Dus we hadden 3 opties, zelf met de scooter, met de tuk-tuk, of met de scooter taxi. En aangezien de scooter taxi net zo duur was als zelf een scooter huren en de tuk-tuk 4dollar duurder en de chauffeur geen engels sprak, was de keus snel gemaakt. De man van de scootertaxi was ook een gids bleek achteraf en sprak redelijk goed engels, maar voor iemand die een paar jaar in Singapore heeft gewoond vond ik het echt slecht, maar goed voor de toer was het meer dan voldoende. Eerst had hij zijn vriend gehaald zodat we met 2 scooters op pad konden, want om nou de hele dag met zijn driee op een scooter te zitten is ook een beetje veel van het goede… Eerst hadden we met zijn 4e even een ontbijtje gehaald bij een lokaal theehuis voordat de tour begon.

De tour begon met een het beklimmen van de Kyauktalon Taung. Dit was een grote heuvel op een temple complex/ Er was een lange trap naar boven, wat echt een vermoeiende klim was, vooral met de hitte, maar het uitzicht was echt schitterend. De klim was voor K’e een beetje teveel, die voelde zich namelijk niet helemaal 100% dus die was er op ¾ mee gestopt. Nadat ik wat foto’s had gemaakt en even had genoten van het mooie uitzicht, was ik weer terug gegaan en zijn we samen weer naar beneden gelopen. Waarna we weer op de scooter waren gestapt om vervolgens naar het Mudin Great Lake te gaan.

Dit was echt een schitterend meer, waar we even hadden zitten praten en hadden genoten van het mooie uitzicht. Er stonden een aantal Buddha’s om het meer en het water van het meer was mooi helder. Er waren dan ook een aantal kinderen aan het zwemmen, maar wij hadden helaas geen badkleding mee dus da feestje ging niet door.. Wel waren we nog naar de gelijknamig temple geweest die aan het meer lag. Dit was ook een zeer mooi temple complex met een grote stupha in het midden. Dat is wel een groot verschil met Thailand en Birma van wat ik tot dusver gezien heb, dat Birma echt helemaal vol staat met stupha;s. De gids kon ook veel vertellen over alles wat we zagen dus dat was erg interessant.

Het volgende punt van de tour was de Win Sein Taw Ya, dit is ’s werelds grootste reclying Buddha, welke ook echt gigantisch was. Dit was ook een van de punten die op mijn lijstje stond om te bezoeken in Mawlamyine. In de Buddha was een heel gebouw gemaakt waar het verhaal van Buddha werd getoond. Nadat we hier een tijdje doorheen hadden gelopen hadden we op het einde allebei nog een tegel gekocht voor de restoratie van het gigantische beeld.

Hierna waren we naar het Pa-auk Meditation Centre gegaan. Dit kon me eerlijk gezegd niet zoveel boeie. Het enige wat hier te zien was, was een grote groep mensen die aan het mediteren waren.. Maar het meditetion center schijnt best bekend te zijn, en er zijn een hoop mensen die hier heen komen om te mediteren en te leren over meditatie.

Vervolgens waren we naar de Uzina Pagoda gegaan, wat ook weer een hele mooi tempel was. Het mooie was dat we hier ook rond zon ondergang waren, wat echt een schitterend uitzicht gaf. Op het temple complex zelf hebben we ook een tijdje rondgelopen om al het moois te bewonderen. Zover ik het begrepen had was het volgens mij de bedoeling dat we hier de zonsondergang zouden bekijken, maar toen we weer terug liepen naar de gids gingen we in een sneltreinvaart naar een plek die een paar 100m verderop lag waar je ook een schitterend uitzicht had op de zonsondergang.

Hierna hadden we nog 3 temples bezocht de U Khan Te Pagoda, Kyaik Than Lan Pagoda, Kyaik Than Lan Pagoda welke alle 3 een bijzondere Buddha hadden. Het bezoeken van deze laatste 3 temples was voor de lengte van de tour een beetje teveel van het goede maar ze waren we interessant om te zien. De Buddha;s waren namelijk van puur goud en diamanten. Deze werden dan ook goed bewaakt door middel van tralies.

Moet zeggen dat ik de tour zeer geslaagd vond, de gids was een gezellige man, die tenminste wat meer diepgaande informatie had. Helemaal als ik het moet vergelijken met de tour die we de dag daarvoor gedaan hadden.. wat in vergelijking met deze tour helemaal in het niets viel.

Toen hij ons weer bij het Guest House had afgezet vertelde hij nog dat hij eventueel voor de volgende dag ook nog een leuk programma had. Maar daar wilde ik eerst nog even over nadenken, want er was namelijk ook een strand buiten Mawlamyine waar we in eerste instantie ook heen wilde.

07-11-2012
Nadat K’e en ik de vorige avond hadden overlegd wat we deze dag gingen doen hadden we toch besloten om de tour met onze gids te doen. Het bleek namelijk nog een hele rit te zijn naar het strand en de gids had ons verteld dat hij nog wel een zwembad wist waar we lekker konden zwemmen dus dat maakte dus keus ook wat makkelijker.

Na bij een klein lokaal restaurantje even lekker thais gegeten te hebben vertrokken we naar Nwar La Bo Taung Pagoda. Deze pagoda lijkt op de golden rock die we gezien hadden in Kinpun. Toen we daar aankwamen was het weer al een beetje van het zal zo wel gaan regenen. Maar de gids vroeg of we konden lopen want het zou gemakkelijk zijn om bij de pagoda te komen. Toen we aan de hike begonnen bleek het al snel niet zo makkelijk te zijn al ij zei. Het was namelijk vrij stijl en niet alle stukken van de weg waren even goed.. Maar toen we denk al een dik halfuur aan het lopen waren hadden we de temple nog steeds niet bereikt. K’e had onderweg wel aan mij gevraagd of die temple in de verte het niet was. Maar is dacht de gids zei dat het makkelijk te bereiken was ter voet dus dat kon niet want die temple was veel te ver weg. Maar toen het eenmaal aan het regen was en we de temple nog steeds niet bereikt hadden begonnen we toch te vrezen dat die temple in de verte de temple was die we wilden bezoeken, en na nog een stukje lopen bleek dat ook zo te zijn, we konden het op gegeven moment aan de vorm herkennen en na al dik 10minuten in de regen te hebben gelopen kwam er opeens een pick-up truck ons tegenmoet rijden met een aantal toeristen en lokale mensen erin. Toen we de truck hadden aangehouden bleek de temple in de verte difinitief de temple te zijn en dat was zeker nog wel een uurtje lopen zo zag het er naar uit en dat in de regen…Dus toen we dat te horen kregen sprongen we snel in de truck om maar terug te gaan… Toen we eenmaal terug waren hadden we de gids bedankt voor de tocht voor niets maar hij vertelde ons dat er geen truck meer reed vandaar dat hij had gezegd ga maar lopen….

Maargoed.. Toen de gids op ons aan het wachten was kreeg hij te horen dat de waterval waar we als tweede heen wilde gaan o goed als droog lag dus dat dat niet de moeite was om heen te gaan.. Dus daarna gingen we naar Shampoo Island.

Shampoo Island heeft de naam gekregen omdat de voormalige koning hier altijd kwam om tijdens het nieuwjaarsfeest zijn hoofd te wassen voor goed geluk. Het was een klein eiland dat helemaal vol stond met Budhistische dingen. Nadat we een tijdje hadden rondgelopen kwamen we op gegeven moment bij een chedi aan waar een aantal monniken en andere mensen aan de bidden waren. Ze hadden allerlei verschillende soorten fruit geoffert oor Buddha en de nodige wierookstokjes en kaarsjes aangestoken. Hierna hadden we nog een kijkje genomen in het monistry waar de koning van Thailand ook was geweest. Nadat we het hele rondje hadden gelopen over het kleine eiland en de gids het nodige had uitgelegd gingen we terug met de “speed”boot naar het vaste land.

De volgende tempel op het programma was de Kalarni Thein Andn Pagoda. Dit was een temple waar de buddha’s oorsprongelijk gemaakt waren van het hout van de boom die daar groeide, als ik het goed heb onthouden. Maar door de tijd zijn er een aantal gerenoveerd en zijn deze niet meer van hout maar van een ander materiaal. Het bijzondere van deze temple was dat er een foto hing van monnik die meer dan 1000jaar oud moest zijn en af en toe tevoorschijn komt voor speciale gelegenheden. Er was ook nog een foto met 4 monniken erop die ook allemaal 200 jaar oud waren. Dan denk ik maar het is maar wat je moet geloven, maar de gids vertelde me dat hij van de jongste van het 4tal persoonlijk een ring overhandigd heeft gekregen. Dus dat zal het wel waar zijn he :P.

Na deze tempel waren we nog naar een oud monistry geweest, het Queen Seindon Monistry, hier hield de voormalige koning toespraken en de stoel/troon waar hij dan op zat was hier te bezichtigen. De troon was inmiddels omgetoverd voor een plaats voor Buddha, maar aan het monistry zelf was goed te zien dat het een oud gebouw was… Het viel namelijk bijna uit elkaar, net als een monnik die ik daar had gezien, dat niet meer was dan een oud zakje botten..

Vervolgens zijn we terug gereden naar het guest house waar we onze zwemkleren hadden gepakt!! En vervolgens even lekker hebben gezwommen in een groot zwembad van een duur hotel!! Toen wij lekker aan het zwemmen warenwas de gids naar het busstation gereden om kaartjes voor de bus van morgen te kopen zodat we naar Mandalay konden reizen. Na een tijdje lekker gezwommen te hebben zijn we op de terug weg ook nog even bij de apotheek gestopt om reispilletjes voor K’e te kopen, die was namelijk de vorige keer niet echt lekker geworden van de reis.. En omdat de bus de volgende dag pas om 5uur ’s middags ging had ik ook nog gevraagd of hij een plek wist waar we de was konden laten doen, aangezien het guest house nog meer dan de hoofdprijs vroeg. De gids wist geen laundry service meer die de kleren optijd gewassen kon hebben, maar hij wide het wel aan zijn vrouw vragen, f als die geen tijd had aan een ander vrouwtje dat bij hem n de buurt woonde als wij er een kleine vergoeding voor gaven. Dat sprak natuurlijk voorzich, dus dat was dan ook weer geregeld.!!

08-11-2012
Na even heerlijk te hebben uitgeslapen na 2 drukke dagen sight seeing hadden we onze tassen ingepakt voor zover dat kon en uit gecheckt. Nadat we uit gecheckt waren hadden we de gids buiten ontmoet en afgesproken dat wij in een restaurantje gingen zitten met internet en aircon en dat hij naar ons toe kon komen als de was klaar was.

Na eerst even lekker gegeten te hebben in het restaurant, hebben we daar even lekker genoten van de goede aircon en K’e kon even lekker uitrusten omdat ze zich niet echt lekker voelde. Maar na wat paracetamol ging het gelukkig wel wat beter. Ondertussen zat zij lekker een spelletje te spelen op haar telefoon en ik was bezig met het bijwerken van mijn verslag en even mijn email en facebook aan het lezen waar ik ook wat foto’s van Birma op had gezet. Toen de gids eenmaal langs kwam met de kleren hadden we nog even lekker zitten praten en zijn vervolgens naar het guest house gegaan om de was in onze tassen te doen en ons klaar temaken om naar de bus e gaan. Toen we de was in onze tassen aan het doen waren kwamen we er al snel achter dat lang niet alle was in de tas zat. Dus ik naar de gids gelopen die buiten op ons aan het wachten was, en hij ging snel naar huis om te kijken waar de rest van de was was. Het bleek wachtaf dat de vouwtjes tegen hem hadden gezegd dat de rest nog niet droog was dus dat hij dat niet gelijk met de eerste lading mee kon nemen, maar dat was ie vergeten.. Toen hij eenmaal terug kwam met de rest hadden we onze tassen ingepakt en gingen we naar het busstation.

Op het busstation aangekomen hadden we voor het afscheid nog even een foto gemaakt en daarna gedag gezegd. Het vrouwtje dat de foto van ons had gemaakt bleek achterf thais te praten, en die heeft later een hele tijd met K’e zitten praten. Ze had namelijk 5jaar in thailand gewerkt in een hotel.

Toen de bus eenmaal vertrok bleek dit eindelijk een goede bus te zijn met een goede airco en redelijk goede stoelen, een beetje klein voor mij maargoed, We hadden een kussentje een flesje sinasappelsap en water. In het begin stopte de bus nog een aantal keer om wat mensen bij verschillende haltes op te halen maar na het eten reed hij in een keer door naar Mandalay. Tijdens het eten hebben we samen het het Birmese vrouwtje gegeten, en toen de bu eenmaal verder reed heb ik het grootste gedeelte geslapen!!

09-11-2012
Toen we eenmaal om 6uur ’s morgens in Mandalay waren aangekomen had ik aan K’e gevraagd of het vrouwtje misschien een goed guest house/hotel wist waar we konden slapen. Toen K’e dat eenmaal gevraagd had vroeg het vrouwtje of we mee wilden rijden met haar vader en moeder naar hun huis om daar eerst even te douchen en eten voordat we dan samen een hotel konden zoeken. Toen we eenmaal in de auto zaten had haar vader het idee dat het beter was om eerst een slaapplek te zoeken omdat het het begin was van het hoogseizoen dus dat de kamers snel vol zaten.. Nadat we eindelijk ee goede slaapplek voor een bedrag hadden gevonden wat kwa prijs kwaliteit een beetje bij elkaar in de buurt kwam hadden we afgesproken om ’s avonds naar haar huis te komen om gezamenlijk te dineren.

Nadat we ingecheckt waren had K’e eerst even een uurtje geslapen omdat ze zich nog niet helemaal 100 voelde en daarna zijn we even gaan eten. Na heerlijk gegeten te hebben bij een chinees restaurantje zijn we weer terug te gaan naar het hotel zodat K’e nog wat kon slapen en ik lekker de tijd had om mijn verslag weer helemaal up to date te krijgen en alle foto’s te kopieeren.

En dat is nu dus klaar!!! Hier in Mandalay moet het denk wel lukken om een internet connectie te vinden, dus hoop binnenkort weer wat te kunnen posten op mijn blog. Moet nu alleen nog de foto’s van Ke kopieeren en dan kunnen we zo dat vrouwtje even bellen denk aangezien het hier nu alweer 4uur is.

Nadat ik de foto’s vn Ke had gekopieerd had ik haar wakker gemaakt om te gaan douchen en ons klaar te maken voor het eten. Toen we dat vrouwtje eigenlijk net wilde bellen ging de telefoon in de kamer en was ze bij de receptie. Achteraf bleek dat ze ons niet meenam naar haar huis om daar te eten wat ik dacht, maar in plaats daarvan hadden we in een eetcafetje gegeten. Moet zeggen dat ik het eten niet lekker vond en moet zeggen dat de avond nou ook niet alles was aangezien dat vrouwtje haar mond eigenlijk amper open deed.. Wel had ze voor ons een gids geregeld voor de volgende dag welke ons tegen een vergoeding natuurlijk de hele dag van alles liet zien.

10-11-2012
De vorige dag hadden we afgesproken dat de gids ons om 8uur op zou halen, en dat deed hij ook. Toen we om effe voor 8ten beneden waren zat de vader van dat vrouwtje al op ons te wachten en 2minuten later was de gids er ook. Hier ook de afspraak gemaakt dat hij ons van alles liet zien en dat we om 6uur weer bij het hotel afgezet werden.

Als eerste waren we gelijk naar volgens mij de belangrijkste tempel van Manadlay, Mahamuni Pagoda. Dit is een hele bekende Buddha, en hier komen echt hordes mensen op af om dit Buddha beeld te eren. De temple was echt gigantisch, maar het mooi van deze tempel was dat ik nu ook andere kleren aanmoest omdat mij korte broek niet goed was… Dus bij de ingang kreeg ik ook eem mooie birmese jurk aangeboden en waren Ke en ik allebei in Birmese stijl gekleed :P. Nadat we wat foto’s hadden gemaakt van deze gigantische buddha, had Ke wat blad goud vor me gekocht dat ik op de Buddha kon plakken voor goed geluk. Nadt ik dit had gedaan wilde ik wat foto’s van dichtbij maken maar dat mocht niet… dus ik moest eerst van het altaar af waar de Buddha op zat en toen mocht ik foto’s maken, Maar alsnog kon ik van een stuk dichtbij foto maken dan K’e want die mocht daar niet komen..

Nadat we het hele temple complex hadden verkend en een hele rits foto’s hadden gemaakt waren we weer terug gegaan naar de auto waar de gids op ons zat te wachten. De volgende temple die op het progrmaama stond was de Snake Temple. Hier hadden Ke en ik eerder in Bangkok een documentaire over gezien waar een bekende thaise kerel naar onderandere deze temple was geweest. De temple heet de Snake Temple omdat hier lagn geleden 3 pythons naar toe waren gekomen en nooit meer waren wegegeaan. Deze groete slangen leven hier nogsteeds en liggen bij het buddha beeld van deze temple. Het was echt een heel appart gezicht om deze beesten heel rustig bij de buddha te zien liggen, en ze waren ook zo mak als het maar kan. Toen ik aan een amnnetje vroeg of e gevaarlijk waren pakte hij de kop van een vande slangen op en schudde dat een beete heel en weer en de slang maakte er niets van. Toen ik vroeg of we een foto konden maken met de slang om ons nek bij het buddha beeld vertelde hij me dat dat pas om 11uur kon omdat toen het wassingsritueel begon. Dus we waren eerst even over het temple complex gaan rondlopen waar veel buddha beelden met naga te zien waren. Verder was het een vrij kleine temple Toen het wassing ritueel begon waren de slangen eerst gewassen met een tuinslang en een borstel, daarna konden we een foto maken met de slang om ons nek. Tot mijn verbazing wilde Ke het ook ondanks dat ze heel bang was. Op de documantaire hadden we gehoord adt als je met de slang om je nek de buddha eert dat dat heel veel geluk geeft. Helaas mochten we dat om een of andere reden niet doen maar we konden wel een foto maken.

Toen we weer terug reden naar het centrum van Mandalay, vroeg ik aan de gids, wat eigenlijk niet meer was dan een chauffeur die een beetje engels sprak, of we bij een meer konden stoppen om wat foto’s te maken.. Toen hij daar zo moeilijk over deed en gelijk over extra geld begon was ik al gelijk helemaal klaar met die kerel. Het meer lag namelijk gewoon op de weg terug, en misschien dat hij dat 4 of 5 km om moest rijden en voor dat wilde hij gelijk 5euro extra hebben. Dus toen heb ik hem verteld dat dat helemaal nergens over ging omdat het alleen maar tijd kost en die paar duppels bezine echt niets uitmaakte voor de bezine kosten en aangezien we tot 6uur de tijd hadden zou dat geen probleem moeten zijn. Maar deze man weet net als vele Birmesen niet hoe ze met hun klanten om moeten gaan… Uiteindelijk had ik hem zover gekregen dat hij bij een ander meer stopte waar we voordat we naar de temple waren geweest met een two faced buddha die ik niet had gezien (De temple was trouwens erg mooi en heel groot). Het meer zag er heel mooi uit, en na wat foto’s te hebben gemaakt gingen we naar Shwe In Bin Kyang. Dit was een klooster (monistry) dat van teak hout gemaakt was. Het was echt super mooi en het was goed te merken dat hier niet veel toeristen op af kwamen omdat er toen wij er waren helemaal niemand was. Het was helaas wel een beetje lastig om echt eem mooie foto te maken van het gehele gebouw door de bomen die er stonden maar heb er toch we wat mooi plaatjes kunne schieten :D.

Vervolgens waren we naar het Gold Pounders District gegaan waar we konden hoe het bladgoud gemaakt werd wat op de buddha beelden wordt geplakt. Er was niet echt veel info beschikbaar en de “gids” kon er natuurlijk ook mooie verhalen over vertellen…. Maar net heus, maar het was opzich wel interessant om te zien.

Vervolgens waren we nog naar een monistry geweest waar we alleen van een afstand een foto van konden maken omdat als we naar binnen wilde een entree fee van 10 dollar moesten betalen om het gebied van het paleis te kunne betreken, wat ik dus echt niet ging doen.. Dus waarom hij hier gestopt was weet ik niet echt maargoed. Daarna waren we nog naar 2 pagoda;s geweest waar ik de namen niet meer van weet. Deze pagoda waren grotendeels indentiek, maar het mooi aan deze temples was dat het hele complex vol stond met kleine witte gebouwtjes.

Als laatste waren we naar de Mandalay Hill geweest. Voordat we eindelijk op de top waren hadden we denk we een treetje of 1000 gehad.. met andere woorden het was echt een hele klim, maar het uitzicht was het dan ook meer dan waard. Hier hebben we ook gewacht tot de zonsondergang. Denk wel dat dit het hoogtepunt was van de dag!!

Later op de weg terug hadden we nog wat proberen te regelen voor de rit naar Pyin Oo Lwin maar dat mocht niet baten, want die mensen moesten er weer eens veel te veel geld voor hebben…

In het hotel aangekomen hadden ze daar wat voor me uitgezocht en bleek er een minivan te zijn die ons voor een redelijke prijs naar Pyin Oo Lwin kon brengen. Ook gelijk maar even een kamer gereserveerd aangezien het in Mandalay wel vrij lastig was om er eentje te vinden. En toen lekker gaan pitten.

11-11-2012
Ik denk dat ik deze dag niet zo snel zal vergeten… Toen ik wakker was geworden van de wekker die om 7:30 ging en Ke net wakker had gemaakt waren we opeens verrast… Het hele gebouw begon opeens als een gek te trillen en we voelden het gebouw echt van links naar rechts schommelen… dit duurde denk ik een paar minuten, althans voor mij gevoel. Toen het gelukkig eindelijk was gestopt eerst uit het raam gekeken wat er buiten allemaal gebeurde, en was blij te zien dat er geen grote schades waren opgetreden. De tassen hadden we gelukkig die avond van te voren al ingepakt, dus het eerste wat we deden was naar beneden gaan met alleen onze belangrijke spullen en eens horen hoe alles ervoor stond. Bij de receptie konden ze ons vertellen dat alles ok was en dat we gewoon aan ons ontbijtje konden beginnen. Dus dat deden we dan ook maar, nog wel met de schrik in ons lijf maargoed. Toen we het ontbijt eenmaal ophadden gingen we weer naar boven om even te douchen en de laatste dingtjes in onze tassen te doen. Toen had ik de laatste dingen geregeld benenden met de receptie en toen ik klaar was stond de minivan al klaar om ons met nog wat andere mensen naar Pyin Oo Lwin te brengen.

De rit duurde een kleine 2 uurtjes. En zoals gewoonlijk met de minivans was het echt een schommel rit… de weg was nou ook niet echt goed, dus wel kwamen goed doorelkaar geschud aan in Pyin Oo Lwin. Toen we bij het guest house werden afgezet waar ik een kamer had gereserveerd bleken deze mensen precies aan mijn beeld van birmesen die in de toeristen sector werden te voldoen. Het belachelijke hier was dat we voor de kamer die we wilden 16dollar moesten betalen, maar deze prijs was precies hetzelfde als we twee kamers namen… en toen ik verteld dat ik dat wel heel raar vond en het niet meer dan normaal vond dat als je per persoon betaald ok, maar dat er dan wel een korting gegeven mag worden als je met zijn 2e op een kamer slaapt, want volgens hun logica deed dat er niet toe want nu kregen we 16dollar per nacht en dat is het enige waar ze aan dachten. Maar ook de manier waarop ze je het vertellen, zit vol arrogantie.. echt gestoord zijn die mensen… maargoed toch maar besloten om in dit guest house te slapen. En mensen die dit lezen die ook naar Pyin Oo Lwin gaan ga aub niet naar het Golden Dream Hotel, het is echt een dikke negative.. Dus toen ik had 2 kamers had geboekt, waar er eentje dus de komemde 2 dagen leeg stond en het hotel deze niet aan andere mensen kon verhuren, hadden we een paard en wagen gevraagd ons naar de botanische tuin te brengen, genaamd National Kandawgyi Gardens. Dit was eigenlijk maar een bloemen park maar wel heel mooi.

In de National Kandawgyi Gardens hebben we een tijdje rond gelopen en lekker gerelaxed. Toen we eenmaal in het begin met een kaart aan het lopen waren hadden we al snel besloten deze weg te doen en gewoon even lekker rond te lopen en lekker te genieten van alles wat we zagen. Ook hebben we even lekker een ijskoffie gedronken en tijdens het rondlopen genoten van de muziek die een band maakte welke daar ee optreden gaf.

Het lekkere was dat Pyin Oo Lwin lekker koel was, het lag namelijk een stuk hoger dan Mandalay wat al een stuk koeler was dan het zuiden, dus toen we ’s avonds rondlopen hadden we het gewoon een beetje koud…

Ik heb die avond alleen niet echt kunnen slapen, wat voor mij echt een zeldzaamheid is… maar denk dat de schik van die ochtend me wakker hield.. en dat werd nog even aangedikt met een naschok wat gelukkig maar een paar seconden duurde maar toch stonden we flessen water op het tafeltje weer goed te trillen..

12-11-2012
Deze dag hadden we even lekker uitgeslapen voordat we ons ontbijtje gingen halen bij de Chinees. Nadat we wat te eten hadden besteld hadden we besloten om ook gelijk de lunch te bestellen voor bij de waterval waar we heen wilde gaan. Deze dag wilde we namelijk naar de Anisakan Falls gaan. De eigenaar van het restaurant was echt een grote hul bij het regelen van allerlei dingen. Zo had hij geregeld dat we met de motor taxi naar de waterval konden en hij had me geholpen met een plek te vinden waar ik mijn dollars voor kyats kon wisselen. Dit heb ik alleen niet gedaan omdat de exchange rate nou niet echt bepaald goed was (hat was namelijk bij een juwelier omdat er geen bank in Pyin Oo Lwin is die wisseld) en Ke me hielp herinneren dat we nog geld in de tas hadden zitten voor onze collectie dus dat was genoeg om in Mandalay te komen de volgende dag.

De man van mijn motor taxi sprak engels, dus onderweg naar de Anisakan Falls hebben we een beetje zitten praten over vanalles en nog wat, was wel een aardige kerel en nog heel jong, hij was namelijk 22 dat zou je hem alleen niet geven als je hem zit.. had hem eerder op 30 ingeschat :P. Toen we bij de Anisakan Falls aankwamen was het nog een aardig stukje lopen naar de waterval, denk een minuutje of 20. De weg naar de waterval was nog wel goed te doen omdat het alleen maar berg afwaarts was. Toen we eenmaal bij de waterval waren aangekomen werd het me al snel duidelijk dat dit nou niet echt een relaxte plek was om de rest van de dag te chillen. Er was namelijk nou niet echt een lekker veldje om te zitten… De waterval zelf was wel heel mooi ook was er een klein stuphatje. Dus toen we daar waren aangekomen hadden we eerst even onze lunch opgegeten en vervolgens hebben we wat foto’s gemaakt en even lekker genoten van de mooie waterval. Denk dat we na een kleine 45 minuten weer op weg naar boven gingen. Waar we het ook goed konden merken dat het een stuk warmer was dan de dag daarvoor… en met de klim die ons te achten stond wist ik al gelijk dat het lekker zweten werd… Na een kleine 30 minuten klimmen en even uitgerust te hebben gingen we wer terug naar Pyin Oo Lwin.

Eenmaal terug gekomen in Pyin Oo Lwin wilde ik de minivan weer reserveren voor de volgende ochtend, dus had het vrouwtje van het guest house gevraagd of ze even voor me kon bellen, maar toen bleek dat ik opeens 6500kyats moest betalen terwijl ik voor de heenreis maar 5000kyats pp had betaald. Dus we besloten eerst maar naar het stalletje van de bus organisatie te gaan, mar toen we daar aankwamen was deze dicht… Dus toen maar weer naar de Chinees gegaan om hem om hulp te vragen.. toen hij voor ons had gebeld bleek dus dat het voor toeristen 6500 en voor lokale mensen 5000 was en dat er verder niets aan de prijs gedaan kon worden. Dus toch mar besloten te boeken omdat we toch naar Mandalay moesten om in Bagan te komen… Dus nadat we hadden afgesproken dat de minivan ins de volgende dag om 8uur zou ophalen hadden we gelijk maar wat gegeten en zijn daarna naar de kamer gegaan om onze tassen in te pakken voor een lange dag bus…

13-11-2012
Dit was de dag van de busrit… Toen we eenmaal wakker waren en hadden gedoucht werd er al op de deur geklopt dat de minivan er al was.. welke gewoon een 40 minuten te vroeg was… maargoed we waren klaar om te gaan dus dat deden we dus ook. Eerst nog even de kamers betaald en het personeel van het guest house had de chauffeur mede gedeeld dat we bij het busstation afgezet moesten worden voor de bus naar Bagan. Toen vroeg de chauffeur, welke denk nog niet een 18 was…., hoeveel we moesten betalen en ik zei natuurlijk 5000pp omdat ik dat de vorige keer ook had betaald en liet ook gelijk mijn ticket zien, nadat die gast had gebeld met de baas was het eindelijk goed voor 5000pp en konden we gaan.

Nadat we na een kleine 2uur waren aangekomen op het busstation van Mandalay hadden we eerst de tickets geregeld voor de rit naar Bagan, en waar we er ook achter kwamen dat er geen aircon bussen waren naar Bagan, of althans dat heb ik me wijs laten maken.., dus dat was goed zuur aangezien de rit toch echt wel een kleine 8uur ging duren… Maargoed daarna zijn we op de motor taxi gesprongen om naar de bank te gaan. De banken bleken alleen dicht te zijn op zondag dus uiteindelijk zijn we bij een juwelier geëindigd, welke een goede rate had dus daar maar geld gewisseld omdat mijn kyats nu toch echt bijna op waren en daarna tot 13:00uur zitten wachten op het busstation totdat de bus vertrok.

De busrit was nou niet echt comfortabel te noemen… Het bankje waar we met zijn 2e opzaten was net groot genoeg voor anderhalf persoon, en de hoeveelheid beenruimte was nou ook niet bepaald riant… en aangezien de bus overal stopte om mensen op te pikken of eruit te gooien die natuurlijk allemaal kilotjes bagage mee moesten nemen waren we blij toen we eenmaal in Bagan waren aangekomen. Op het busstation in Mandalay had ik nog wel even een kamer gereserveerd wat maar goed was ook want de meeste guest houses hadden geen kamer meer voor de nacht… en de buschauffeur had ons og e weg gewezen nar het guest house wat op loopafstand was van het busstation dus dat was allemaal perfect.

Ook toen we eenmaal bij het guest house waren aangekomen, was het goed te merken dat ze in Bagan wel weten hoe ze met toeristen om moeten gaan. Het personeel sprak engels en was zeer vriendelijk. Ook de kamer zag er goed uit en was voor Birmese begrippen redelijk goed geprijsd. U toen we eenmaal in de kamer zaten waren we neergeploft en zijn we lekker gaan slapen..

14-11-2012
Na een lekker ontbijtje hadden we bij de receptie geïnformeerd wat er allemaal te zien was in Bagan en hoe we daar het beste konden komen. Het vrouwtje van de receptie kon ons vertellen dat een deel van de temples goed te bereiken was met de fiets en dat er nog een paar mooie temples waren die wat verder weg waren en dat die het beste te bereiken waren met paard en wagen, Nadat we samen een route hadden uitgestippeld waren we fietsen gaan testen. Er waren er namelijk niet zoveel meer omdat er al mensen waren die voor het ontbijt de fietsen hadden gereserveerd dus de beste waren natuurlijk nog voer :P/ Maar nadat we allebei een redelijke fiets hadden waren we op pad gegaan.

Als eerste waren we gestopt bij de Shwe-zi-gon Pagoda. Dit was een hele grote temple met een paar mooie oude stupha’s buiten het temple complex war we eerst waren wezen kijken. Het mooie van deze oude temples was dat je ook echt i de temples kon rondlopen dus dat je echt een goede indruk kreeg van hoe het er vroeger uit heeft gezien. /een ander groot verschil met de oude temples in Thailand is dat deze temples voornamelijk van steen waren gemaakt. Wat in hield dat de temple grotendeels nog in tact waren. Maar na een tijd rond gelopen te hebben over het temple complex moet ik zeggen dat ik de oude stupha’s buiten het temple complex mooier vond dat de grote temple. Maar toch hebben we hier een hele tijd rond gelopen en een hoop foto’s gemaakt.

Toen we op weg waren naar Hti-lo-min-lo Pagoda en de weg wilde vragen hadden we een locale kunstenaar ontmoet die ons de weg kon wijzen. Ook vroeg hij natuurlijk of we naar zijn werk wilde kijken, wat er opzich wel mooi uitzag maar nou niet echt mijn smak was. Het waren namelijk allemaal zandschilderingen, gemaakt met sjablonen. Later op de dag bleek dat die schilderingen overal werden verkocht, en zagen er allemaal precies hetzelfde uit… Maargoed na zijn werk bewonderd te hebben bod hij ons nog aan om ons mee te nemen naar een viewpoint over waar we een mooi uitzicht zouden hebben over Old Bagan. Maar omdat we pas net op weg waren e nog een hoop te zien hadden hebben we vriendelijk bedankt en zijn naar de Hti-lo-min-lo Pagoda gefietst.

Eenmaal bij de Hti-lo-min-lo Pagoda aangekomen zagen we ls eerste een mooie gouden Buddha. In de temple konden we een rondje (vierkantje) lopen waar we bij elke zijde een buddha zagen zitten. Helaas waren de sommige buddha;s, zoals bij vele temples replica’s dus dat was we jammer vooral omdat je in het begin dekt dat het allemaal originele zijn.. Toen we het rondje aan het lopen waren was er een Birmees meisje naar ons toe komen lopen welke ons het monistry had laten zien dat bij de temple hoorde. In het monistry kon je ook naar boven lopen door een zeer nauw gangetje. Maar op het dak aangekomen hadden we een zeer mooi uitzicht op de temple en over de omgeving. Later had het vrouwtje ons nog meegenomen naar haar winkeltje maar ze had niets bijzonders dus daar waren we snel uitgekeken.

De volgende temple was U-pali-thein Pagoda. Hier hadden we een kleine stop gemaakt omdat het een kleine temple was en er mochten geen foto’s gemaakt worden binnen in de temple. De reden dat er geen foto’s gemaakt mochten worden was dat er in deze temple nog een heleboel muurschilderingen waren die nog in goede conditie waren. Dat maakte deze kleine temple toch heel speciaal. Want nu kreeg je toch een veel beter idee van hoe de temples er vroeger van binnen uitzagen.
Na de U-pali-thein Pagoda waren we naar 1 van de grotere temples gefietst de Ananda Pagoda. /in deze temple stonden 4 hele grote Buddha beelden. Je kon goed merken dat dit een van de belangrijkere temples was in old Bagan. Er waren namelijk veel tour groups met oudere mensen net zoals in de eerste temple die we bezochten. De Buddha waren ook heel mooi , en het mooie was dat de buddha in een andere stijl gehouden waren dan we tot nu toe hadden gezien in Birma. Na een tijdje in de temple te hebben rondgelopen waren we het temple complex gaan verkenen. Hier zag je dat het stuukwerk van de muren nog in tact was op sommige plekken waar we wat mooie foto;s van hebben gemaakt. Ook waren er wat mooie beelden van leeuwen die ik persoonlijk erg interessant vind.

De That-byir-hyu Pagoda lag praktisch naast de Ananda Pagoda en dit was ook een zeer grote temple. Maar moet zeggen dat ik deze een stuk minder itersaant vond vergeleken et de Ananda Pagoda. Hier hebben er dan ook niet erg eel tijd besteed en zijn na wat foto;s gemaakt te hebben op zoek gegaan naar de Bu-pay Pagoda. Het bordje wat de richting aangaf naar deze temple hadden we gemist waardoor we eerst uitkwamen bij de Gaw-daw-palin Pagoda. Dit was een kleinere temple waar we ook wat oude muurschilderingen hadden gezien.

Als laatste waren we naar Bu-pay Pagoda gegaan. Dit was een soort van “gouden” rots maar helaas was deze nu bedekt voor een of andere reden. h/het mooie van deze plek was dat we een mooi uitzicht hadden over de rivier. Dus hier hadden we even lekker van genoten. Daarna hadden we even lekker gegeten bij een restaurant waar ze chinees eten hadden.

De laatste temple die was deze dag hadden bezocht was de Shwe-gu-gyi Pagoda. Dit was een temple waar je ook nar boven door een smal trap gangetje. Het uitzicht dat we hadden was echt heel mooi je kon de That-byir-hyu Pagoda mooi zien en vooral het landschap met alle kleine temples was erg mooi om te zien.

Hierna zijn we weer terug gefietst naar het guest house. Daarna hadden we even lekker gegeten en zijn vervolgens gaan slapen.